Ik was gisteren een van de geinterviewde personen in de uitzending van Zembla over geluidoverlast door windmolens. En hoewel ik in de uitzending de rol van Good Guy kreeg toebedeeld ben ik niet erg gelukkig met deze vorm van onderzoeksjournalistiek.
De geluidproductie van windturbines is een van de belangrijkste argumenten die tegenstanders van wind-op-land aanvoeren om deze vorm van duurzame elektriciteitsproductie van de hand te wijzen. Daarbij wordt de emissie van laagfrequent geluid vaak als verzwarende factor genoemd. Hoeveel geluid maakt een windmolen eigenlijk? En maakt het nog verschil hoe hoog die molen is, hoe lang de wieken zijn en wat het fabrikaat is? Of de staat van onderhoud? Zeker: dat maakt een wereld van verschil.
Eén 5 megawatt windturbine op land met een ashoogte van 130 meter produceert jaarlijks 17.500.000 kWh, dat is net zoveel stroom als 120.689 m2 zonnepanelen. Inclusief onderhoudspaden heb je een zonnepark van 16 hectare nodig om de stroomproductie van een windturbine te evenaren.
De verduurzaming van onze energievoorziening doet de emoties hoog oplopen. Zowel bij de voorstanders, die het niet hard genoeg gaat, als bij de tegenstanders die het “te duur” vinden of -al dan niet vermeende- nadelen flink uitvergroten. Windturbines worden door tegenstanders vaak weggezet als verpesters van het landschap, vogelvermalers en producenten van slaapverstorend laagfrequent geluid. Om die reden publiceren media regelmatig berichten over veelbelovende minder overlast gevende kleine molens. Vormen die een reëel alternatief?
Vandaag kwamen de antwoorden van minister Asscher binnen op mijn schriftelijke vragen d.d. 3 november over het ongeluk met de windturbine bij Ooltgensplaat.
Uit het antwoord blijkt dat bij de handhaving van de voorschriften voor interne (ARBO) en externe veiligheid van windturbines zoals gewoonlijk vertrouwd wordt op zelfregulering. Of dat in dit geval geleid heeft tot het onvoldoende naleven van de voorschriften is nog niet duidelijk. De arbocatalogus windenergiebedrijven waarnaar Ascher verwijst lijkt me een helder kader voor de waarborging van de interne veiligheid/ARBO te bieden. Het onderzoek van de inspectie op dit punt neemt nog enkele maanden in beslag.
De antwoorden van Asscher geven op het punt van externe veiligheid geen enkele concrete informatie. Er is in Nederland geen incidentenregistratie, waardoor het buitengewoon moeilijk is om iets zinnigs te zeggen over de ontwikkeling van de praktijk rond de externe veiligheid van windparken. Ik ben er voorstander van dat er een meldingsplicht van incidenten bij de Regionale Uitvoerings Dienst, volgens eenzelfde gebruiksvriendelijk meldingssysteem als nu al door de DCMR gebruikt wordt voor meldingen van incidenten bij de industrie. Bijkomend voordeel van dat systeem is dat het transparant is. Alle meldingen staan direct online en zijn voor iedereen zichtbaar. Na verloop van tijd kan zo’n database ook gebruikt worden voor statistische analyses en verbetervoorstellen.
Lees hier de antwoorden: EN 20131126 ANTW externe en interne veiligheid windturbines
Zie ook: dossier windenergie
Zie ook: dossier handhaving
Ik heb op 29 oktober schriftelijke vragen gesteld over de controle op veiligheids- en ARBO-eisen aan windturbines, naar aanleiding van de recente ongelukken in Schoorl en Ooltgensplaat.
Vanmiddag hield de Nederlandse Vereniging Omwonenden van Windparken (NLVOW) zijn startconferentie in de Utrechtse Jaarbeurs. Een prima initiatief waarin ruimte was voor debat tussen geharnaste voor- als tegenstanders van windenergie en omwonenden, die zich vaak overvallen voelen door projectontwikkelaars die eerst een deal sluiten met grondeigenaren en daarna op zoek gaan naar “draagvlak”.
wynpark Beabuorren in Friesland, een typisch bottom-up initiatief met een groot draagvlak in de omgeving.
Lees verder “Vereniging omwonenden windparken wil eerlijker verdeling lusten en lasten”
Eind januari sloot het kabinet een bestuursakkoord met de provincies over de realisatie van 6.000MW wind-op-land per 2020. Provincies moeten op korte termijn hun taakstelling planologisch invullen. Maar hoe realistisch zijn die zoeklocaties eigenlijk?
windpark in aanpak
Lees verder “waar blijft realiteitstoets provinciale wind-op-land plannen”
Samen met de Jos van der Horst, Fenna Feenstra en Jacob van der Hoek van onze Friese Statenfractie bezocht ik vrijdag Titia en Lolle Hylkema, initiatiefnemers van een van de eerste bottom-up windparken van Nederland: Wynpark Beabuorren.
oud en nieuw: op de achtergrond de 1,3MW Siemens molens van het Wynpark Beabuorren, ashoogte 60m
Ingenieursvereniging Kivi Niria orgamiseerde gisteren een technisch parlement over windenergie. Voor het eerst sinds lange tijd bestookten geharnaste tegenstanders elkaar niet van afstand maar van dichtbij in een zaaltje achter de Haagse Prinsessegracht.
windpark in aanbouw
Paulus Jansen 