Vlakbij de Nederlandse grens ten oosten van Groningen ligt het voormalige concentratiekamp Börgermoor (Esterwegen). Het was een van de eerste concentratiekampen van de nazi’s, waar vooral politieke tegenstanders werden “opgeborgen”. Hun enige wapen was het propagandawapen. Dat leidde tot een van de bekendste verzetsliederen van de twintigste eeuw.
gedenksteen bij kamp Börgermoor met de tekst van het eerste couplet van Wir sind die Moorsoldaten
Museum het Schip in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt is een topbestemming, niet alleen voor architectuurliefhebbers, maar misschien nog wel meer voor iedereen die meer wil weten over de idealen uit de beginjaren van de woningcorporaties.
Toen Henk Bleeker het natuurbudget 50% kortte en ver-volgens de zwarte piet naar de provincies schoof werd er gemord. In New York doen ze dat anders. Gordon Davis, hoofd plantsoenen vd gemeente, nam na de zoveelste bezuiniging op het Central Park in 1981 het initiatief voor een memorabel benefietconcert.
In de strijd voor een socialere wereld kan een boek, film of lied meer invloed hebben dan een parlement vol volksvertegenwoordigers. Tom Joad was een boek, film en lied tegelijk.
Tom Joad (Henry Fonda) in de film van John Ford
Mooi portret gisteravond laat van Mike ‘Disfarmer’ Meijer, de in 1959 overleden portretfotograaf die pas tien jaar na zijn dood herkend werd als topper.
De portretten van Disfarmer doen me denken aan die van Walker Evans, die ook bekend werd met zijn portretten uit de tijd van de grote depressie. Maar Evans trok rond op het platteland, terwijl Disfarmer alleen de lokale bevolking van Heber County in zijn studio fotografeerde.
portret van Walker Evans uit Let Us Now Praise Famous Men: Three Tenant Families (1941)
Geloof het of niet: de overheid krijgt met enige regelmaat legaten van particulieren die daarmee iets waardevols – beeldende kunst, monumenten – beschikbaar willen stellen voor het grote publiek. Een aantal van die gulle gevers draait zich nu om in zijn graf.
interieur van een stijlkamer in het Witsenhuis, Oosterpark 82, Amsterdam.
met dank aan Ronnie Drew
Tot 9 juni a.s. kan je in het Drents Museum in Assen de tentoonstelling De Sowjet Mythe bekijken, met 70 topstukken van het staats Russisch Museum St Petersburg uit de periode van het socialistisch realisme. Dat is een propagandistische variant op het sociaal realisme. Ik bekeek hem vorige week zaterdag.
Anatoly Levitin en Joery Toelin, ‘Een nieuw nummer van de fabriekskrant’, 1952 (bron)
Ter gelegenheid van de culturele manifestatie Gluren bij de Buren Lunetten had ik vandaag de ministers op bezoek. Met de try-out voor hun nieuwe programma Voor de mooiste (première: 21 januari schouwburg Utrecht) vulden ze twee keer een volle huiskamer.
Ligt het nou aan mij dat bij het horen van namen als Vestia, Mitros, Portaal of Staedion mijn haren recht overeind gaan staan? Waarom moet een (fusie)woningcorporatie getooid gaan met een fantasienaam, die net zo goed zou kunnen staan voor een te groot uitgevallen school (Amarantis) thuiszorgorganisatie (Aveant), welzijnskoepel (Portes) of netbeheerder (Enexis)? Waarom bovendien niet iets meer respect voor de historie?
met name vóór de inwerkingtreding van de Woningwet 1901 hadden veel woningcorporaties de coöperatieve organisatievorm (meer lezen: de Rochdale principes); een aantal richten zich niet op de bouw van huurwoningen, maar op de bevordering van het eigen woningbezit.
Paulus Jansen 