‘Mijn verwachting is dat bij grootschalige verkoop de keuzevrijheid van de huurder afneemt en dat de continuïteit van de corporatie op de lange termijn in gevaar kan komen.’
(Brigitte van Hoessel, oud-directeur Portaal, Tijdschrift vd Volkshuisvesting 2/2011)
rijtje huur- en koopwoningen in de Zuiderzeewijk in Lelystad; de gerenoveerde woningen zijn huurwoningen
Sinds de financiele verzelfstandiging in 1993 verkopen woningcorporaties huurwoningen. Daaraan lagen verschillende motieven ten grondslag. Soms was het argument dat de kernvoorraad groter was dan de doelgroep. Soms omdat het aandeel huur in een wijk te hoog was. Maar steeds vaker omdat de opbrengst uit de verkoop nodig is om de begroting sluitend te krijgen. Al dan niet na mislukte megaprojecten, zoals bij Woonbron (Rotterdam), Servatius (Maastricht) en Vestia (Rotterdam/Den Haag). Of ten gevolge van de verhuurderheffing van minister Blok, die jaarlijks een greep van €1,7 miljard in de beurs van de corporaties doet.
midden: gerenoveerde huurwoning, geflankeerd door twee niet-gerenoveerde verkochte huurwoningen (Zuiderzeewijk Lelystad)
Paulus Jansen 