In september 2002 droeg ik het Utrechts Monumentenfonds(UMF) voor (zie: hier) bij het Guiness Book of records, wegens een wereldrecord huurverhogen bij voormalige armenwoningen (bouwjaar 1939) in de Utrechtse Wulpstraat. De huur was tussen 1979 en 2002 verhoogd van 5 gulden/week naar 480 euro/maand, een stijging van 4400%. En zie: anno 2006 scherpt het UMF zijn haarscherpe record verder aan. Dat komt ze op een nieuwe nominatie te staan.
Huur 1979: vijf gulden/week – huur 2006: 565 euro per maand
De huisjes meten ongeveer 45m2. Het betreft feitelijk gewone sociale woningbouw van kort voor de Tweede Wereldoorlog. De bewoners hebben alleen de “pech” dat hun buurtje aantrekkelijk gelegen is direct ten zuiden van de historische binnenstad en dat het complex in het verleden op de gemeentelijke monumentenlijst is geplaatst, na een actie tegen de voorgenomen sloop. Het UMF is trouwens niet de enige verhuurder die een slaatje probeert te slaan uit sociale woningbouw in aantrekkelijke wijken: woningcorporatie Mitros weet er in de Utrechtse binnenstad ook raad mee.
De laatste bewoonster die al van vóór 1979 in de straat woonde is vorig jaar naar het verzorgingshuis verhuisd: op dat moment betaalde zij een huur van 75 euro/maand, ongeveer zes keer minder dan het huidige gemiddelde.
Maar klaarblijkelijk is dat nog niet voldoende voor het UMF. Wulpstraat 10 wordt op dit moment te huur aangeboden voor €565/maand, nog eens €85 méér dan vier jaar geleden. Het is trouwens opvallend dat er op dit moment vier huisjes leeg staan (nrs. 10, 27, 29 en 35), terwijl er in het verleden in het geheel geen leegstand was.
De huurwetgeving staat toe om voor monumenten een toeslag van 30% op de normale puntentelling te zetten. Daarbij wordt geen rekening gehouden met de aard van het complex. Dat zou wat mij betreft zo snel mogelijk moeten veranderen.
Paulus Jansen 