Nog steeds is niet duidelijk wie de novelle (= aanpassing wetsontwerp) liet lekken, waar de deur werd opengezet voor het afstoten van niet-DAEB bezit van woningcorporaties. Dat zijn alle huurwoningen met meer dan 142 woningwaarderingswoningen. Welke woningen zijn dat: vrijwel alle eengezinswoningen, vrijwel alle nieuwbouw jonger dan 10 jaar, vrijwel alle aangepaste woningen voor mensen met een handicap, het grootste deel van de woningen in aantrekkelijke wijken. Kortom: als je al deze woningen moet afstoten blijft er alleen het onaantrekkelijkste deel van de sociale huursector over voor de mensen die zijn aangewezen op een betaalbare woning.
De woningcorporaties voelden zich door de dreiging van de gedwongen verkoop van de helft van hun bezit (nog meer) in hun bestaan bedreigd. Uiteindelijk sloot Aedes-voorzitter Calon eind augustus een deal met minister Blok, waarin de gedwongen verkoop werd afgewend, maar de verhuurderheffing van €1,7 miljard/jaar als voldongen feit geaccepteerd. Politieke chantage heet dat.
Op 3 oktober moest het Aedescongres zich uitspreken over de Calon-deal. Een derde van de corporaties weken niet voor de druk en stemden principieel tegen. De rest besloot als burgemeester in oorlogstijd de politieke realiteit te aanvaarden. Wel stemde 90% van het congres voor een motie, waarin de gevolgen van de verhuurderbeleid gehekeld werden.
Dezelfde avond volgde dus het Kamerdebat, waar VVD, PvdA en D66 dus helemaal geen zin in hadden.
Lees hier het letterlijk verslag van mijn inbreng, de interrupties en de reactie van minister Blok: VH 20131003 VER 30leden debat corporaties
