Het is maar een klein volksbuurtje tussen de Zuid-Willemsvaart en het Bossche Pad, maar de bewoners van de 330 woningen van Eikendonk zijn toch niet van plan om te buigen voor woningcorporatie Brabant Wonen, die Eikendonk grotendeels wil slopen. Ik ging er gisteren samen met mijn medewerker Arnout Hoekstra een kijkje nemen.
Eikendonk is gebouwd tussen 1920 en 1925, als een van de eerste stadsuitbreidingen buiten de singels. Inmiddels is in de omgeving veel bijgebouwd en ligt het buurtje ingeklemd tussen een aantal verkeerswegen. Maar het ligt op een zeer aantrekkelijke locatie, vlak tegen de binnenstad.
op de eerste warme dag van het jaar zit je aan het Eikendonkplein “gebakken”
De bewonerscommissie verdenkt Brabant Wonen er dan ook van dat ze hen liever kwijt dan rijk zijn, zodat ze de wijk kunnen herontwikkelen voor huurders en kopers met hogere inkomens. 70% van de zittende huurders heeft echter aangegeven terug te willen komen en steunt de bewonerscommissie. De bewoners zouden liefst maar één keer verhuizen, zowel om financiële redenen (Brabant Wonen is nogal knieperiger met verhuiskostenvergoeding) als vanwege het gemak.
Ongeveer tweederde van de wijk bestaat uit sociale woningbouw, maar daarnaast is er ook nog een complex particuliere huurwoningen en aan de Maastrichtse weg langs het kanaal ook eigen woningbezit en een aantal bedrijfspanden. Dat maakt stadsvernieuwing altijd ingewikkelder.
Dit soort projecten zijn de lakmoesproef of de mooie woorden in het regeerakkoord over de wijkaanpak – bottom-up: we gaan de bewoners serieus nemen- worden waargemaakt. Aan de financiële slagkracht van Brabant Wonen hoeft het zeker niet te liggen, ze zijn met een solvabiliteit van 73,5% en een eigen vermogen van €25.300/woning(2007) een van de rijkste corporaties van Nederland.
Paulus Jansen 