Onderstaande ingezonden reactie van mij op de koerswijziging op het ministerie van VROM inzake de SS Rotterdam verscheen afgelopen zaterdag in NRC Handelsblad.
Dat woningcorporaties meer willen doen dan het verhuren van woningen is prima. Dat streven past naadloos in de traditie van honderd jaar sociale volkshuisvesting. De leefbaarheid van buurten en wijken is immers gebaat bij een goed beheer van de woningen en de directe omgeving, het stimuleren van zelforganisatie bij de bewoners en het aanpakken gedrag dat wordt bestempeld als asociaal. Ook de samenwerking tussen corporaties en andere maatschappelijke instellingen in zorg, welzijn en onderwijs is niets nieuws.
Maar meer doen wil niet zeggen dat er geen enkele grens gesteld mag worden aan de nevenactiviteiten van een woningcorporatie. De investering van minimaal 175 miljoen euro in een cruiseschip dat wordt omgebouwd als hotel en congrescentrum, overschrijdt die grens. Nu de nieuwe minister van Wonen deze opvatting ook lijkt te huldigen, wordt het hoog tijd om het speelveld van de woningcorporaties beter af te bakenen, omdat de regels die hier nu over bestaan op verschillende manieren uit te leggen zijn.
De problemen rondom de SS Rotterdam staan niet op zichzelf. Met de verzelfstandiging van de woningcorporaties in de jaren negentig, is het startschot gegeven voor schaalvergroting, commerciële avonturen, dikverdienende directeuren en het buitenspel zetten van de huurders. Het huidige kabinet heeft de woningcorporaties nog een extra duwtje in de commerciële richting gegeven door hen een winstbelasting over de sociale activiteiten op te leggen.
Binnenkort spreekt de Tweede Kamer met minister van der Laan over de toekomst van de woningcorporaties. Zijn koerswijziging is hoopvol, maar moet samengaan met het terugbrengen van de menselijke maat bij de corporaties. Duidelijke grenzen voor schaalgrootte, huurdersinvloed en commerciële activiteiten zijn hierin onmisbaar.
Paulus Jansen, Kamerlid voor de SP
Paulus Jansen 