citaat van de dag

“De belangrijkste driver van hoogbouw blijft toch imago.”
(Chris Geurts, buitenklimaatspecialist TNO in Cobouw, 8 oktober 2012)

de Utrechtse Belle van Zuylen bleef ons -gelukkig- tot nu toe bespaard

Geurts deed zijn uitspraak naar aanleiding van de publicatie van de Nederlandse technische afspraak Hoogbouw, die vorige week gepresenteerd zijn. De Nta hebben betrekking op gebouwen van 70 meter en hoger. Dat is een kritische grens, waarboven veel extra voorzieningen nodig zijn voor vertikaal transport, ventilatie/airco en brandveiligheid. Daardoor nemen de kosten per m2 nuttig vloeroppervlak pijlsnel toe. Toch denkt Geurts dat er met name in de grote steden nog wel plaats is voor de nodig torens van 150 meter: “De ijdelheid van bestuurders speelt een grote rol.”

De analyse van Geurts komt mij bekend voor. In 2004 was ik fractievoorzitter van de SP in de Utrechtse gemeenteraad. Naar aanleiding van het plan om in het stationsgebied het Rabokantoor uit te breiden met een (inmiddels gerealiseerde) 105 meter hoge toren, nam ik het initiatief voor een hoorzitting op 8 april 2004, waar deskundigen op het gebied van veiligheid, windhinder en bouwkosten hun licht lieten schijnen over de bouw van skyscrapers in Nederland. Ook destijds was de conclusie: torens van méér dan 70 meter zijn bij de Nederlandse grondprijzen oneconomisch, te duur. Ze zorgen ook nog eens voor een zeer onaangenaam buitenklimaat in de wijde omgeving. En ook wij concludeerden: het enige argument om ze te bouwen zijn de (te) grote ego’s van politici (ten koste van lagere grondopbrengst) en directeuren van (te) grote bedrijven, die op het moment dat hun hersenspinsels opgeleverd worden alweer onder meeneming van een gouden handdruk aan een nieuwe uitdaging begonnen zijn.

De Rabotoren kwam er ondanks de inzichten die de hoorzitting gebracht had toch, omdat Rabo de portemonnee trok: de bank bood aan om €10 miljoen extra bij te dragen aan de inrichting van het gebied als ze tot 105 meter mochten gaan. Het bracht ze weinig geluk: nog voor de ingebruikname woedde er tot twee keer toe een brand in het gebouw, het herstel kostte een klein vermogen.

Laten we voor de Nederlandse bevolking/belastingbetaler hopen dat de Nta de komende jaren niet vaak uit de kast gehaald hoeft te worden.