Eurlings knabbelt aan de randen van het klimaatbeleid

Er zit wel degelijk licht tussen de standpunten van milieuminister Cramer en verkeersminister Eurlings over het onder de emissiehandel brengen van de luchtvaart. Dat betekent dat KLM & Co in de toekomst CO2-rechten moeten aankopen om te kunnen vliegen. Dat Europese systeem vervangt t.z.t. de Nederlandse belasting op vliegtuigstoelen, die in 2008 als voorloper op het Europese systeem is ingevoerd.

wat mij betreft wordt dit de enige vorm van luchtvaart die geen emissierechten hoeft te kopen

Eurlings riep twee weken geleden tijdens de Europese Transportraad in Luxemburg, dat het Europese systeem er alleen moet komen als ook voldoende partijen buiten Europa meedoen. Het kabinetsstandpunt is echter dat Nederland sowieso voorstander is van verplichte aankoop van emissierechten door de luchtvaart.
Ik stelde samen met Emiel Roemer en Kees Vendrik vragen aan Eurlings naar aanleiding van zijn uitspraken. Vandaag kwam het antwoord. Eurlings zegt nu:

“Bij het ontwikkelen van het systeem is ook alertheid geboden voor de gevolgen voor de concurrentiepositie van de Europese luchtvaart, en meer specifiek de effecten van carbon leakage. Carbon leakage (het verplaatsen van de CO2-uitstoot naar landen buiten de Europese Unie) ondermijnt immers de effectiviteit van het systeem. Ik heb dan ook aangegeven groot belang te hechten aan een zorgvuldige formulering van (ook) op luchtvaart toepasbare criteria voor carbon leakage. Dergelijke criteria dienen dan ook scherp geformuleerd te worden en zullen bepalend zijn voor de vraag tot hoe ver ETS in de luchtvaart zich in de toekomst zal kunnen ontwikkelen.”

Conclusie: Eurlings laat wel degelijk zijn oren hangen naar de luchtvaartlobby, terwijl de feitelijke mogelijkheden voor ontwijkgedrag bij een Europese regeling juist veel geringer zijn dan bij de huidige (Nederlandse) belasting op vliegtuigstoelen.

Naar aanleiding van de gang van zaken is afgesproken dat in de toekomst bij de Europese raden een gemeenschappelijk overleg tussen de Kamer en alle betrokken ministers gehouden wordt, om te voorkomen dat iedereen een eigen draai geeft aan de afspraken.