De Duitse dichter-zanger Franz Josef Degenhardt schreef ooit het lied Verteidigung eines alten Sozialdemokraten, met het volgende refrein:
Der alte ewige Sozialdemokrat
Er spricht, und spricht, und spricht
Bloss ändern, das wird er nicht.
Daaraan moest ik denken bij de Column ‘Twee dode mussen uit de SP-volière’ van PvdA-denktank-er Flip de Kam in de NRC van gisteren.
De Kam gaat in op het 30-puntenplan van de SP voor de hervorming van het financiële stelsel. Nadat hij heeft toegegeven dat het voor een deel gaat om zinvolle ideeën, schrijft hij twee voorstellen de grond in: het aanpakken van belastingparadijzen en de invoering van een wereldwijde belasting op flitskapitaal (ook wel bekend als de Tobin tax).
Op de keper beschouwd is in beide gevallen de kritiek van De Kam: dat is nooit haalbaar, wereldwijd is er geen autoriteit die op dit punt verandering kan afdwingen en er zullen altijd landen zijn die graag als thuishaven willen dienen voor dubieuze transacties.
Dat valt me tegen van De Kam. Het is de kritiek van een cultuurpessimist, een azijnpisser op alles en iedereen die probeert om onrecht aan te pakken. Volgens dezelfde redenering zijn internationale onderhandelingen over om het even welk onderwerp -bv. de aanpak van de klimaatverandering- nèt zo kansloos als de twee voorstellen van Agnes Kant en Ewout Irrgang.
Ik ben blij dat wij nog mensen in de gelederen hebben met een iets optimistischer mensbeeld.
Paulus Jansen 