Vandaag was ik samen met onze verkeers-woordvoerder Emile Roemer, Laurens Ivens en Peter Duvekot (raadslid Almere) op bezoek bij de gemeente Almere. Burgemeester Annemarie Jorritsma en wethouder Adrie Duivesteijn zijn een charme-offensief gestart om de verbindingen met het “oude land” te verbeteren.
Almere groeit als kool. De stad telt inmiddels 185.000 inwoners. Hoewel ook het aantal arbeidsplaatsen aardig toeneemt pendelt het leeuwendeel van de Almeerders voor zijn werk naar de regio’s Amsterdam/Schiphol, Utrecht en Hilversum/Amersfoort. Dus is het tijdens de spits druk -erg druk- op de weg en in de trein.
Jorritsma en Duivesteijn willen dat de Kamer op korte termijn het groene licht geeft voor twee extra sporen richting Amsterdam en de verbreding van de A6/A9, anders zou de groeitaak van Almere -nog eens 60.000 woningen erbij- verlaagd moeten worden. Bovendien moet er wat hen betreft snel duidelijkheid komen over een oost-west ontsluiting per spoor in de richting Amsterdam/Noord-Holland via het IJmeer en Amersfoort/Utrecht. Tenslotte zou er óók nog eens een regionale auto-verbinding via het IJmeer met Amsterdam/Noord-Holland moeten komen.
Wat mij betreft staat inderdaad als een paal boven water dat je geen 60.000 woningen kunt bouwen zonder de bijbehorende infrastructuur. Wat de SP betreft zou daarbij wel absolute prioriteit gegeven moeten worden aan het openbaar vervoer. Almere heeft als groeistad het voordeel dat je de stedenbouwkundige opzet kan afstemmen op een optimale ontsluiting per OV. Het bestaande systeem van vrije busbanen in de stad is een schoolvoorbeeld van efficient openbaar vervoer, dat zou met de trein ook moeten kunnen. De vervoeropbrengst van de viersporigheid richting Amsterdam zou nog verbeterd kunnen worden door óók wat te investeringen in de sporen naar Hilversum. Dan kan de reistijd richting Utrecht teruggebracht worden van bijna drie kwartier naar een half uur.
Je kan je overigens afvragen of de bouw van 5.000 woningen per jaar op deze plek een goede keuze was, niet alleen uit het oogpunt van waterbeheer, maar ook vanwege de leefbaarheid op lange termijn. Mijn ervaring met groeikernen en VINEX-wijken is dat je na 25 jaar een grote pot met geld moet reserveren om de “midlife-crisis” te bezweren als de neergang inzet. Duivesteijn heeft daar overigens wel oog voor. Hij heeft een groot programma opgezet om het individueel en collectief opdrachtgeverschap bij de nieuwbouwprojecten te promoten, met als achterliggende gedachte dat dit een impuls is voor de kwaliteit en de basis legt voor een goede sociale samenhang. Het lijkt er alleen op dat dit nobele streven gecombineerd wordt met een sterk accent op bouwen voor de hogere middenklasse. Het aandeel betaalbaar in het Homeruskwartier, de eerste wijk die volgens dit concept ontwikkeld wordt, is nog behoorlijk miezerig. Ook lijkt het erop dat particulier opdrachtgeverschap gepaard wordt aan betrekkelijk lage woningdichtheden (35 woningen/ha). Ik ben benieuwd of dat een trend is of een kinderziekte.
Na afloop van ons werkbezoek kwamen we terecht in een demonstratie van scholieren over de 1040 uren norm. Mocht je nog twijfelen: Almere hoort er nu helemaal bij.
Paulus Jansen 