“Feit is dat de meeste van deze landen in de jaren tachtig en begin negentig hun uiterste best hebben gedaan het woningbezit te bevorderen en dat de huizenprijzen er enorm zijn gestegen. Deze groei heeft de consumptie gestimuleerd en het gevoel van welvaart versterkt. Resultaat was een beleid waarin publieke voorzieningen en uitgaven aan sociale zekerheid werden beperkt en zelfstandigheid en economische zelfredzaamheid werden bevorderd door de toegang tot een koopwoning te vergroten.”
John Doling (universiteit Birmingham) en Richard Ronald (OTB Delft) in “Woningbezit vooral bedoeld als dak boven je hoofd.”, Tijdschrift voor de volkshuisvesting, april 2009.
Nog enkele quotes uit hetzelfde artikel:
“In Hongkong besloot de overheid naar aanleiding van de crisis in de woningmarkt haar plannen om het woningbezit sterk uit te breiden te laten varen en terug te vallen op haar eerdere beleid van een sociale huursector.”
“De algemene boodschap is dus dat een woningbeleid gebaseerd op het uitbreiden van het woningbezit naar minder draagkrachtige groepen een groot risico is gebleken voor geldverstrekkers, de leners en het stelsel als geheel.”
“Het lijkt er steeds meer op dat degenen die zich aan de marge van de woningmarkt bevinden er verstandiger aan doen te huren dan zo snel mogelijk de markt op te gaan.”
Ik ben niet zo’n voorstander van de fundamentalistische manier waarop heel politiek Den Haag minus de SP het eigen woningbezit onder de lagere inkomens wil bevorderen. Je bewijst mensen geen dienst door ze te verleiden een woning te kopen die ze maar nèt kunnen betalen. Dat betekent immers dat ze bij een zuchtje tegenwind problemen krijgen om het noodzakelijk onderhoud te betalen. Dat is vervelend voor de omwonenden en kan uitdraaien op een drama voor henzelf.
Ook de veelgeponeerde stelling dat kopers meer binding zouden hebben met de wijk en de sociale samenhang zouden bevorderen is wetenschappelijk aanvechtbaar. In hetzelfde nummer van het Tijdschrift voor de Volkshuisvesting stelt Erik van Bergeijk (OTB/TU Delft) in het artikel “Wijkvoorzieningen doen er echt toe”:
“Kopers zijn voor hun sociale contacten zelfs wat minder op de wijk gericht dan huurders. In beleid wordt van het bouwen van koopwoningen echter nog steeds veel verwacht wanneer het gaat om het verbeteren van de sociale cohesie. De resultaten van dit onderzoek vragen dus op zijn minst een nuancering van deze verwachting.”
Paulus Jansen 