Uit het AD/Utrechts Nieuwsblad van 14 december 2006, ter gelegenheid van mijn afscheid als raadslid
(foto Ruud Voest, AD/UN)
Het is natuurlijk leuk om Verdonk weg te sturen, maar het Kamerlidmaatschap is voor mij geen droomfunctie. Toen ik gevraagd werd om als 18de op de lijst te staan, zag het er nog niet naar uit dat we zo veel zetels zouden halen.
Ik heb er best moeite mee de Utrechtse gemeenteraad te verlaten. Ik ben nog maar een half jaar geleden als lijsttrekker herkozen in de raad. Je zit daar veel dichter bij je kiezers. Je kan hen helpen met hun problemen en zo krijg je alle praktijkinformatie, die je nodig hebt als volksvertegenwoordiger.
In Den Haag zit je ver van de werkelijkheid af. Daar heb je te maken met allerlei lobbyisten, die jou gaan vertellen hoe de maatschappij in elkaar zit. Daar hou ik niet zo van.
Wat vonden wij in de begintijd van de SP zo leuk aan Chinezen? Dat ze de pretentie hadden onder de mensen te zijn. ‘Dien het volk’. Dat is een spreuk van Mao, zijn rode boekje heb ik nog wel ergens in de kast staan.
In Utrecht hebben we veel acties gevoerd. Over hoge rekeningen van de stadsverwarming, energienota’s, huurverhogingen, slecht onderhoud, sloopplannen. Veel van die acties voerden we vanuit ons kantoor in Kanaleneiland. Een achterstandswijk, want we willen onder de mensen zijn. De meeste voldoening als raadslid heb ik in de actie Groen voor Poen gehad. De gemeente wilde huizen en kantoren bouwen op allerlei groene plekken in de stad. Veel wijken kwamen spontaan in opstand, omdat de bewoners goed georganiseerd zijn.
Maar op Kanaleneiland? Met de tegenstelling tussen Nederlanders en allochtonen? Dat zou nooit lukken. Maar op een infoavond van de gemeente werden de bewoners zo boos, dat het vonkje oversloeg. We hebben een comité gevormd van dertig mensen: Nederlanders, Turken, Marokkanen, een Australische vrouw, noem maar op. En het lukte: de plannen gingen van tafel. Zo’n overwinning, daar doe je het allemaal voor.
Toen ik in 1996 ging werken voor de SP moest ik mijn goedbetaalde baan bij een adviesbureau opzeggen. Mijn brutosalaris ging er bijna met een factor 2,5 op achteruit. Mijn vrouw is toen meer uren gaan werken. De SP betaalt namelijk modale salarissen, ook aan Kamerleden. Zo selecteer je mensen die het niet voor de poen doen.
In de Kamer ga ik me bezighouden met wonen, energie en water. Ik ben bezig met de uitvoering van de Huurtoeslag, die een puinhoop is. Dagelijks krijgen we noodkreten van mensen. Die gebruiken we om verbeteringsvoorstellen te maken, maar het lukt ook geregeld persoonlijke problemen op te lossen.
Energie heeft natuurlijk alles met het klimaat te maken, alleen ervaart onze doelgroep dat niet zo. ‘De directeur van Essent verdient acht ton, maar ik kan mijn energierekening niet betalen’. Daarom is besparing zo belangrijk, dan snijdt het mes aan twee kanten.
De overwinning bij de verkiezingen was astronomisch. We zitten nu met een fractie van 25 mensen in de vergaderzaal van de VVD. Die hebben we eruit geknikkerd. Ik vind het niet zo erg dat we niet in het kabinet komen. Alleen al door onze aanwezigheid in de Kamer zorgen we ervoor dat Nederland een stuk linkser en socialer wordt.
Paulus Jansen 