De historie leert dat sterke bewonersorganisaties een zegen zijn voor een stad. Waarschijnlijk was er van onze historische binnensteden nu nog maar weinig over als gemeentebesturen in de loop van de jaren geen tegenspel gekregen hadden bij hun onbedwingbare sloopneigingen. Hetzelfde geldt voor corporatiebestuurders die denken te weten wat goed is voor hun huurders (en voor henzelf).
Deze week ontving ik het jaarverslag 2006 van het Amsterdams Steunpunt Wonen, dat de bewonersorganisaties in de hoofstad met raad & daad ondersteunt. Een voortreffelijke groep professionals met de mentaliteit van een vrijwilliger.
Ik heb de afgelopen tien jaar met grote regelmaat geprofiteerd van hun grote praktijkkennis. Zo is er het Backoffice Huurteams dat huis-aan-huis onderzoek doet naar verhuurders die huren vragen boven het wettelijk maximum. Alleen al in Amsterdam worden er zo per jaar een paar duizend betrapt. De betreffende huurders worden geholpen bij het aanspannen van een zaak voor de huurcommissie. 80% van de zaken die met steun van het ASW worden aangespannen worden gewonnen.
Een ander goed initiatief van het ASW is het meldpunt ongewenst verhuurgedrag, waarvan ieder jaar een bondig verslag naar de Kamer gestuurd wordt. Tijdens de liberalisatieplannen van minister Dekker lieten ze met een fotoboek zeer beeldend (“voor-na”) zien wat de Dekker-plannen gingen betekenen voor de Amsterdamse huurders.
Ook beheert het ASW een aantal informatieve internetsites voor huurders en bewonersgroepen, die ook voor niet-Amsterdammers (…) lezenswaardig zijn, zoals huurdersinfo en bewonersnet.
Voor een tientje per inwoner per jaar hebben de inwoners van Amsterdam en hun bewoners- en huurdersorganisatie een betrouwbare en gemotiveerde bondgenoot.
Paulus Jansen 